“Of het wegbrengen van Sophie wel eens lastig is? Nee hoor,” zegt Mariska lachend. “Het ophalen, dat is eerder een uitdaging.” Dochter Sophie heeft het zó naar haar zin bij Wiedewei Dirksland, dat ze aan het eind van de dag liever nog even blijft. De vrolijke en wijze peuter komt er al sinds ze drie maanden oud is en voelt zich er helemaal thuis.
Vies worden hoort erbij
Voor Mariska en haar man was de keuze voor Wiedewei snel gemaakt. “Het groene concept sprak ons meteen aan. Laat haar maar lekker buiten spelen en ontdekken. Vies worden hoort erbij.” Thuis is in de modder wroeten wat minder vanzelfsprekend, legt Mariska uit: “Vanwege mijn zware hooikoorts hebben we een betegelde tuin. Niet ideaal, maar het is niet anders. Daarom ben ik extra blij dat Sophie zich op de opvang wél helemaal kan uitleven in de natuur. Handen in het zand, liggen in het gras, klimmen op boomstammen. Ik wil dat dat normaal voor haar is, niet iets bijzonders.”
Omkijken naar de allerkleinsten
Sophie begon in de babygroep en zit nu in de peutergroep. “Ze was een makkelijke baby. Zowel thuis als bij Wiedewei. Drinken, slapen, eten: dat ging als vanzelf”, vertelt Mariska. “En ook als peuter is ze volgens de pedagogisch medewerkers een heerlijk kind om erbij te hebben. Ze smult tussen de middag van haar gezonde warme maaltijd, kijkt om naar de allerkleinsten op de opvang en helpt met ‘huishoudelijke’ taakjes.” Het valt Mariska op dat Sophie dat sociale en behulpzame gedrag meeneemt naar huis. “Laatst raapte ze thuis papiertjes op van de vloer en gooide die in de prullenbak, zonder dat ik erom vroeg. Ook kan ze heel goed op haar beurt wachten. Daar ben ik heel blij mee, want met een broertje op komst, komt dat straks goed van pas!”
Buiten = binnen
Mariska vindt het geweldig dat buiten zijn bij Wiedewei verder gaat dan zandtaartjes bakken. “Ze doen echt alles buiten. Kleien, verven, kleuren: dingen die je normaal binnen zou doen, gebeuren hier gewoon in de buitenlucht. En ook op dagen dat het wat minder lekker weer is, gaan ze naar buiten. Dat vind ik zó goed.” Ze merkt dat Sophie daar helemaal in mee is gegaan. “Voor haar is buiten zijn de norm. Ze schrikt niet van een beetje kou of viezigheid. En dat is precies wat ik voor haar wilde.”
Kippenvel
Sommige momenten blijven Mariska extra bij. Zoals tijdens het thema ‘Herken jezelf’, toen er een spiegel in de tuin stond. “De kinderen leerden hun kleding benoemen, de kleuren, wat ze aan hadden. Ik kreeg leuke foto’s van Sophie die haar sokken en shirt aanwees. En dan ineens zie je een foto waarop ze zichzelf een kus geeft in de spiegel. Ik kreeg er gewoon kippenvel van. Zo mooi, puur en spontaan. Dat vergeet ik niet meer.”
Hetzelfde recept
Voor Mariska is het duidelijk: Sophie zit er helemaal op haar plek. “Ik heb nog nooit een foto gehad waarop ze niet lacht, lekker in de weer is of met zo’n heerlijk ondeugend koppie kijkt. Maar het zijn de pedagogisch medewerkers die het verschil maken. Wat een toppers! Ze zijn zo lief voor Sophie. Ze sluiten echt aan bij wie Sophie is: energiek, nieuwsgierig, wijs. Ze geven haar verantwoordelijkheid en dagen haar uit. Dus als straks haar broertje wordt geboren? Die krijgt gewoon hetzelfde recept: laarsjes aan, de modder in en ontdekken maar!”